S a l â v a t – ı    Ş e r î f e   hakkında,    Resulullah  Efendimiz’e  getirilen  binlerce  Salâvat- ı  Şerîfe  vardır.  Bunların  içinden  hangisi  kuvvetlidir?    Diye  çok  güç  bir  sual  bu.  Dilim  yettiği  kadar,  hey- bemde  olan  malumat  nispetinde  dilime  müsaade  edildiği  kadar  bu  suale  cevap  vermeğe  savaşacağım.

       “  Melâikelerimle  birlikte  biz  Nebi- i  zi  Şanına  salât  getiriyoruz.  Ey  inananlar;  siz  de  getirin.”

Bu  Ayet-i  Kerime’de,  açık  olarak  Nebi’ye  selât  ve  selam  getirmek  emirdir, Müslüman’a  farzdır.  Resul’de  eriyen   ve   tamamiyle  sıddıkiyyet  makamında  iman  edenlere  daimî  surette  bir  borç  ve  farzdır.    Bizlere,  ömründe  bir  defa  getirmek  farzdır.

            Bir  de  zaman- ı  Saadet’de  Resul’un  yanında  bulunup   O‘na  iman  eden  Sahabe- i  Kiram’a  daimî surette Salâvat  getirmek  farzdır.              

         Ayet’te  Nebî  lâfzı  buyurulmuştur. “ İnnallahu  ve  melâiketi  yusallune  alen nebî.

Ya  eyyühellezîne amenu  sallu  aleyhi  ve  sellimu  teslima.”  Bu  Salâvat, Resul’un  Ruh- ı  Muallaları  cesedinde  iken Nebî’ liği-ne,  yani   cesetlerinde  bulunan  Resul   olan  ruhlarının  şeref  verdikleri   ve  daima  vahiy  verilen  taraflarına salâttır. Aynı  zamanda  son  İlâhi  vahiylere  bize  tebliğ  etme  hakkına  hürmet  ve  salâttır. Nebî’likle  can  ve cesed- i  mubarekleri  Peygamber  olarak  Allah  tarafından  murad  edilmiş  ve  seçilmiştir.

            Salât u selam  bir  de  bizde  O’nun bildirdiği  vahiylerle  ne  olduğumuzu  anlamamız, bize  bizden  yakîn  olan  Hakk’ı  bilmemiz  ve  bizde  olan  kâinatın  yaratıldığı  Nur- ı  Muhammedî’de  Allah’ın  bir  emri  olan  ruh’un  cesedimizde  bulunmasından,  cesede  bir  kıymet  ve  kutsiyyet’e  selâttır. Bu  selâtın  kıymet  ve   kutsiyetini  muhafaza  için  de  temiz  olmamız, nefsanî  arzulardan  sıyrılmamız, haramdan  kaçmamız,  ve daima  yükselmemiz   mirac  edip  Hakk’a  yanaşmamız  için  de  Namaz  emr olunmuştur.

            Cesetle  her  türlü  misafiriyetini  bir  safiyet  içinde  bulundurmamız  için de  haramdan, haram  lokmadan  kaçınmamız  işaret  buyurulmuştur.

            Farziyyet,  bir  mecburiyet  değildir.    Allah’a  yanaşmak  ve  bize  emir’den  olan  verilen  ruha  hürmet ve  tazimimizin  yolu  budur  demektir.  Bu  yola, bu  tazime  gitmek  arzusunda  olanın, ancak  bunlarla  mümkün  olacağını,  başka  yol  olmadığını  bildiren  kaidelerin  mecburiyeti  farzdır.  Farz  demek  budur.

            Çünkü  Hak  insanı  serbest  bırakmıştır. Onun  için  bu  serbestiyet  akıl nefsanî  arzuları  yenmek  savaşının  en  mufassal  cihad  olduğunu  Resul  bildirmiştir. “   Nefsi  yenmek,  en  afdal  ve  makbul  cihad’dır.” Hadis- i  Şerif.   Haramdan  kaçmak, bu  cihadın  techizatı, malzemesi, silahlarıdır.  Bunlardan  sonra da  harpten  galip  olarak  çıkarak  Huzur’a  gitmek  yolu  da  emrolunan  ibadetlerdir.

            Ameliyelerdeki  zorluk  ve  müşkülat da  müracaat  edilecek  plan  ve  logaritma  cetvelleri de, Resul’un Sünnet- i  Seniyeleri,  Sîret-i  Resul’dür.  İleride  muhtemel  tehlikeli  ve  nâ gâh  zuhur  hadiseleri  de  hatırlamak  ve  unutmamak  için,   Resul’ün  Hadis- i  Şerifleri  vardır.  İnsan   akibetini  bazı  hastalıklar,  bazı  sakatlanmalar  nasıl  haber  verirse,   Resul  de  beşeriyetin  sonunun  alamet  ve  haberlerini  yine  Hadis-i  Şerif’le-rinde  bildirmiştir.

            Bir  insan sıhhatinin  devamlı  olmasını  nasıl  bazı  sıhhî  kaidelere  riayet  ederek  koruyabilirse, cemilerin de  bu  kaidelere  riayet  etmeleri  akıbetlerini  hayra  tebdil  eder.

Onun  için; adaletten  ayrılmayınız,

Doğruluktan  sapmayınız,  

Hırsa  kapılmayınız,  

Yalana  icabet  etmeyiniz, 

Yekdiğerinizi   sevin,  

Harama  yanaşmayın,

İsraf  etmeyiniz,

Sabırlı  ve  kanaatkar  olun,  

Yek diğerinize  yardım  edin, 

Resul’den  ve  emirlerinden  ayrılmayın, 

Daima  Allah’ı  anın …                   

            Bugünkü  İslam’ların  çektikleri  sıkıntı  ve  muvaffakiyetsizliklerinin  nüveleri,  sebepleri  bunlardan  ayrılmalarıdır.  Bunda  zerre  kadar  şüphe  yoktur. Bir  gün  bu  sapkınlık  bütün  beşeriyet  tarafından  idrak  edilecektir.  Bu  yakındır. Fakat  zeval  vakti  yanaştığından  bir  faide  vermeyecektir.  Heyhat.

            İslâmlar  zekatlarını  toplasalar,  milyarlara  bâliğ  olan,   yek  diğerine  yardım  eden  aç  ve  fakir  kalmaz. Oruçlarına  devam  etseler, hasta  olmazlar. 

Hac’da  toplansalar,   dertlerini,   yapılacak  işleri  görüşseler,  hareketlerini  tanzim  etseler,  birlikleri  daima  devam  eder.

Namazlarını  vaktinde  bütün  Müslümanlar kılsalar  arkalarını  daima  Allah’ın  Kudret  ve  himayesine  vermiş  olurlar.    

Resul’ü  daima  ansalar, Selât  getirseler, yolunda  yürüseler, Resul’ün devam  eden  nur’u  ile  her  an  yıkanmış olurlar…

M.Derman(k.s)