El rızkı alAllah: Rızık dağıtıcı Allahtır.

Allah’ın kefâleti altındasınız.

Onun garantisi, Onun sigortası altındasınız, yaşayan adam. Onun için rızık.

Ama efendim öteki börek yer, öteki tavuk yer.

Öteki piliç yer, öteki de zeytinnen ekmek yer.

Ama şimdi zeytinnen ekmek de pahalı.

Aç bırakmaz insanı.

Onun için efendim altın al yığ!. Bilmem ne yığ!. Küp derinlere…

Aha şu Muttalib var ya! Muttalib Köyü!

Türkiyedeki bütün altınları vagonlara doldursanız, otuz vagon etse, yirmi sekiz vagonu oradadır.

Gömülüdür hep orada! Muttalib Köyü!

Kim ne derse desin oğlum.

Kim ne derse desin altına tapanlar bir gün hak ile yeksan olur. Âyet-i kerime ile sabittir.

İçinizde gençler göreceksiniz biz ihtiyarlar çekip gideceğiz. Muttalib köyünün altı üstüne gelecektir, bu altın gömülü olduğu için.

“Onun için efendim ben ölürsem çocuklarıma bi şiy!”

Sen nesin ki?

Öyle düşünen adam ölmez geberir.

Gebermeyle ölme arasında çok büyük fark vardır.

“Efendim apartuman yapayım. İşte çocuklarım var!”

Sen mi yarattın onları.

Ona bir ahlâk ver. Terbiye ver. Fazilet ver. Yalan söyleme. Midesine haram sokma. Bırak yetti. o kadar.

Allah onun rızkını her şeyini verir.

Onun için islamiyette birinin peşinden söylemek,

Ondan sonra hased etmek,

Mideye haram sokmak, İslam değildir efendiler.

Hased etmek; onun çok da benim az.

Allahın takdirine isyan, şirk. Gitti İslamiyet.

Onuna Hasan efendi felana şöyle söyledi.

Allah Settarıl Uyubdur, kabahatları bile kapatır.

Sen onun ayıbını geldin buraya söyledin mi, orada onun yanında?

Buraya geldin, onun yanında yüzüne söyleyemedin, çünkü Allah ordaydı.

Buraya geldin Allah orda kaldı değil mi?

Her yerde hazır ve nazır değil mi?

Allah’ın her yerde hazır ve nazır olduğunu inkar ettin, ikinci küfür.

Midene haram soktun. Şah damarından daha yakin olan Makarr-ı İlahî olan kalbine haram Allah’ın sevmediği şeyleri

soktun.

İşte şirk bu, küfür bu.

Onun için altına, bilmem fıddaya bilmem şuna.

Şimdi gümüş, altın yok ya, paraya tapmayalım, tapmayalım! İşte o kadar onu daha deşersek hepimiz ağlayarak çıkarız buradan dışarı! Çünkü herkesin kendi hayatında, bu güne kadar geçmiş hayatında küçük de olsa bazı edepsizlikleri vardır oğlum.

Vardır, bi biçimsizlikleri vardır.

O biçimsizlikleri yok etmeğe savaşın, yok etmeğe.

Fırça var, Jet fabrikası var, benzin var, her şey var!

Şuraya bir leke olsa insanın, onu sabunlan yıkar, kurutur çıkarır.

Bu islamın elinde Cenâb-ı Peygamberin verdiği güzel bir fırçadır: “Estağfirullah! Estağfirullah!”

Resûl-i Ekrem bile günde yetmiş defa “Estağfirullah!” çekermiş.

Üzerine konan tozlar yani.

Yap edepsizliği, hırsızlığı “Estağfirullah! Estağfirullah!” yok öyle kurnazlık.

Otobüste birinin ayağına basarsınız.

“Kusura bakmayın görmedim!”

“Estağfirullah!” der.

O “Estağfirullah!” cinsindendir.

“Estağfirullah!” demek: “Yâ Rabbi ben hata yaptım, farkına vardım, Sen bunu yok ediver! Ne olur, benim kudretim yok!” demektir.

Onun için bunlar: “Estağfiruullaaah! Estağfiruullaaah! Estağfirullah! Estağfirullah!”

Yok yok “Estağfirullah!” da değil. “Estağfirillah!” da değil. “Estağfurullah!” Allah mağfiretini benim üzerime getirsin. Müstağfir addetsin, beni istiğfar etmiş, tövbe etmiş addetsin demektir.

Dr.M.Derman(k.s)

Vaaz alıntı